Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszÄ…ce

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Åšnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszÄ…ce

Zorza polarna

Meteopedia ›

Masa powietrza polarnokontynentalnego powstaje zwykle nad obszarem Europy Wschodniej. Charakteryzuje się znacznie mniejszą wilgotnością niż powietrze polarnomorskie.
Kształtuje się bowiem nad wielkim i zwartym obszarem lądowym Eurazji. W okresie letnim ulega silnemu ogrzewaniu od podłoża, co zwiększa pionowy gradient temperatury, a więc sprzyja chwiejności. Z uwagi jednak na niewielką wilgotność, nie sprzyja rozwojowi chmur konwekcyjnych prowadzących do opadów deszczu. Często pojawiają się chmury Cumulus humilis. Jeśli jednak wymiesza się ono z wilgotnym powietrzem znad Morza Czarnego, wówczas przy niższym ciśnieniu może dojść do rozwoju chmur kłębiastych dających niewielki opad przelotny, natomiast przy wysokim ciśnieniu pojawią się chmury podinwersyjne (np. Stratocumulus) pokrywające znaczną część nieba.
W sezonie zimowym powietrze polarnokontynentalne przynosi pogodę mroźną, na ogół słoneczną.
Powietrze polarnokontynentalne może również powstać na drodze transformacji powietrza polarnego morskiego.

Meteopedia
Z frontami atmosferycznymi zwiÄ…zane sÄ… typowe dla nich strefy zachmurzenia i zjawiska pogody.