Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszÄ…ce

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Åšnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszÄ…ce

Zorza polarna

Meteopedia ›

Podobnie jak obserwowaliśmy to przy powstawaniu bryzy Słońce nierównomiernie ogrzewa powierzchnię całej Ziemi. W Afryce jest gorąco, na biegunach zawsze panuje mróz.
Ten nierównomierny rozkład temperatury powoduje przestrzenne zróżnicowanie ciśnienia atmosferycznego. Na mapach wartości ciśnienia przedstawiane są za pomocą izobar mających na ogół postać krzywych. Jednak spotykamy również izobary tworzące obszary zamknięte. Jeśli podczas przemieszczania się ku ich wnętrzu następuje spadek ciśnienia, mamy do czynienia z centrum niżu barycznego, jeżeli natomiast wartość ciśnienia atmosferycznego wzrasta, mówimy o centrum wyżu barycznego. Oznaczamy je odpowiednio dużą literą "N" w kolorze czerwonym oraz niebieską literą "W".

Niż i wyż są układami bardzo dużymi; ich średnice osiągają nawet kilka tysięcy kilometrów. Jeżeli wyobrazimy sobie powierzchnię o jednakowym ciśnieniu to w niżu będzie ona miała kształt lejka, a w wyżu odwróconej miski.

Atmosfera nie lubi stanu różnych ciśnień i tak jak w naczyniach połączonych dąży do zniwelowania tych różnic. Wobec tego powietrze przepływa od wyżu do niżu w postaci wiatru. Cały system prądów powietrza na Ziemi nazywamy ogólną cyrkulacją atmosfery. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, ze pogoda którą obserwujemy za oknem ukształtowała się tysiące kilometrów od miejsca w którym mieszkamy/żyjemy. Z układami barycznymi i wiatrem wędrowała do nas przez wiele dni.

Meteopedia

Skala Fujity – siedmiostopniowa skala oceniająca poziom intensywności tornad na podstawie zniszczeń zabudowy i rzadziej roślin. Opracował ją w 1977 Tetsuya "Ted" Fujita z Uniwersytetu w Chicago. Rozwinął ją razem z Allenem Pearsonem 1973 o długość i szerokość ścieżek.





1 lutego 2007 skala Fujity została zaktualizowana do "Rozszerzonej Skali F" ("Skala EF" ang. Enhanced F Scale), gdzie zniszczenia podzielone będą na klasy w odniesieniu do konkretnych rodzajów konstrukcji obiektów budowlanych. Pozwolić to ma sprawniej posługiwać się nią na terenie Stanów Zjednoczonych.