Strefy przejściowe między sąsiadującymi ze sobą masami powietrza nazywamy frontami. Szerokość strefy frontowej wynosi najczęściej kilkadziesiąt kilometrów. W kierunku pionowym jej grubość wynosi kilkaset metrów. Powierzchnia frontu jest pochylona w stosunku powierzchni ziemi. Kąt między nimi wynosi od 0,5° do 0,05°. Oznacza to, że jeśli front przy powierzchni Ziemi znajduje się na zachodniej granicy Polski to nad Terespolem znajduje się na wysokości około 7 kilometrów.

Fronty rzadko pozostają w jednym miejscu. Najczęściej przemieszczają się wraz z wiatrem. Jeżeli ciepłe powietrze przemieszcza się w kierunku powietrza chłodniejszego, to mamy do czynienia z frontem ciepłym. Z uwagi na to, iż powietrze cieplejsze jest lżejsze, wślizguje się nad powietrze chłodne. Z odwrotną sytuacją mamy do czynienia, gdy chłodne powietrze przemieszcza się w kierunku powietrza cieplejszego. Wówczas na kontakcie mas powietrza formuje się front chłodny. Chłodniejsze powietrze za frontem wciska się klinem pod powietrze cieplejsze.

Fronty chłodne poruszają się szybciej niż fronty ciepłe, dlatego nierzadko w atmosferze zdarza się sytuacja, że front chłodny dogania front ciepły. Taki front nazywamy frontem okluzji. Przed i za frontem znajduje się chłodna masa powietrza. Natomiast ciepła masa jest wypychana do góry przez co traci kontakt z powierzchnią gruntu.