Masa powietrza polarnomorskiego

Ten typ masy powietrza kształtuje się nad obszarem północnego Atlantyku. Napływa nad Polskę w okresie synoptycznym, w którym przeważa cyrkulacja strefowa. Charakteryzuje się zatem sporą wilgotnością i temperaturą powietrza niższą od tej na lądzie w sezonie letnim, a wyższą w sezonie zimowym. W przebiegu rocznym powietrze to napływa nad Polskę najczęściej.
Latem przynosi ochłodzenie, pogodę z większym zachmurzeniem, opady deszczu oraz na ogół większą prędkość wiatru, czasem porywy. Jeśli płynie przez Francję, Niemcy, w dodatku przemieszcza się wolno, wówczas ulega znacznej transformacji. Stąd wnosi do naszego kraju mniej wilgoci i charakteryzuje się wyższą temperaturą (ogrzanie od podłoża). Masa nabiera cech kontynentalnych.
W sezonie zimowym, gdy ląd jest chłodniejszy niż powierzchnia oceanu, powietrze ulega stopniowemu ochładzaniu, a zawarta w nim para wodna powoli się skrapla. Stąd mgły, niskie chmury warstwowe (Stratus), opady deszczu, mżawki, krótko mówiąc…odwilż.
W przejściowych porach roku (wiosna, jesień) masa powietrza polarnomorskiego zachowuje się różnie, w zależności od sytuacji barycznej. Jeśli napływa w obszarze wysokiego ciśnienia ( wyż baryczny), dodatkowo przez Morze Północne, Cieśniny Duńskie i Zachodni Bałtyk, wówczas sprowadza do Polski poranne i przedpołudniowe mgły radiacyjne, ale częściej radiacyjno-adwekcyjne. W sytuacji silnie rozwiniętej i nisko zalegającej inwersji osiadania mogą się utrzymywać nawet cały dzień, szczególnie w dolinach wielkich rzek nizinnych.
Jeżeli jednak powietrze to płynie w obszarze niskiego ciśnienia (niż baryczny), wtenczas daje na ogół mgły adwekcyjne (szczególnie przy większej prędkości wiatru oraz jeszcze dość chłodnym podłożu – wczesna wiosna, późna jesień).