Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszÄ…ce

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Åšnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszÄ…ce

Zorza polarna

Meteopedia ›

Ten typ masy powietrza kształtuje się nad obszarem północnego Atlantyku. Napływa nad Polskę w okresie synoptycznym, w którym przeważa cyrkulacja strefowa. Charakteryzuje się zatem sporą wilgotnością i temperaturą powietrza niższą od tej na lądzie w sezonie letnim, a wyższą w sezonie zimowym. W przebiegu rocznym powietrze to napływa nad Polskę najczęściej.
Latem przynosi ochłodzenie, pogodę z większym zachmurzeniem, opady deszczu oraz na ogół większą prędkość wiatru, czasem porywy. Jeśli płynie przez Francję, Niemcy, w dodatku przemieszcza się wolno, wówczas ulega znacznej transformacji. Stąd wnosi do naszego kraju mniej wilgoci i charakteryzuje się wyższą temperaturą (ogrzanie od podłoża). Masa nabiera cech kontynentalnych.
W sezonie zimowym, gdy ląd jest chłodniejszy niż powierzchnia oceanu, powietrze ulega stopniowemu ochładzaniu, a zawarta w nim para wodna powoli się skrapla. Stąd mgły, niskie chmury warstwowe (Stratus), opady deszczu, mżawki, krótko mówiąc…odwilż.
W przejściowych porach roku (wiosna, jesień) masa powietrza polarnomorskiego zachowuje się różnie, w zależności od sytuacji barycznej. Jeśli napływa w obszarze wysokiego ciśnienia ( wyż baryczny), dodatkowo przez Morze Północne, Cieśniny Duńskie i Zachodni Bałtyk, wówczas sprowadza do Polski poranne i przedpołudniowe mgły radiacyjne, ale częściej radiacyjno-adwekcyjne. W sytuacji silnie rozwiniętej i nisko zalegającej inwersji osiadania mogą się utrzymywać nawet cały dzień, szczególnie w dolinach wielkich rzek nizinnych.
Jeżeli jednak powietrze to płynie w obszarze niskiego ciśnienia (niż baryczny), wtenczas daje na ogół mgły adwekcyjne (szczególnie przy większej prędkości wiatru oraz jeszcze dość chłodnym podłożu – wczesna wiosna, późna jesień).

Meteopedia
Z pewnymi rodzajami chmur występują tzw. chmury towarzyszące, czyli rozmaitego kształtu strzępy, zasłony itp. Są to chmury nie przylgające bezpośrednio do chmury zasadniczej lub są z nią tylko częściowo złączone. Z daną chmurą zasadniczą związana może być jedna tudzież kilka chmur towarzyszących.