Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszÄ…ce

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Åšnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszÄ…ce

Zorza polarna

Meteopedia ›

Chmura burzowa (Cumulonimbus) inaczej nazywana chmurą kłębiasto-deszczową lub kłębiasto-opadową stanowi praktycznie ostatnie stadium rozwoju chmur kłębiastych. Ma ona postać potężnych gór lub wież. Wierzchołki są spłaszczone i często przypominają swoim kształtem kowadło. Poniżej zwykle bardzo ciemnej podstawy możemy zaobserwować ciemne smugi deszczu (Praecipitatio).
Podstawa tych chmur wynosi na ogół kilkaset metrów, wierzchołki najwyższych mogą osiągać wysokość 13 kilometrów. Poprzeczne wymiary chmur kłębiasto-opadowych wynoszą na ogół 15 - 30 kilometrów. Z chmurami tymi związane są różne gwałtowne zjawiska pojawiające się w atmosferze Ziemi. Towarzyszą im ulewne deszcze, opady gradu, wyładowania elektryczne i szkwały, czasami wiry pyłowe i trąby.

Chmura ta rozwija się bardzo szybko. Od początku jej powstawania do pierwszych kropel deszczu może upłynąć 20 - 30 minut. Równie gwałtownie następuje zanik chmur burzowych. Czas życia pojedynczej chmury nie przekracza najczęściej 2 godzin. Obserwując burzę może nam się wydawać, że trwa ona o wiele dłużej. Ale obserwowane przez nas błyskawice i opady nie pochodzą z jednej chmury. W miejscu zanikającej chmury gwałtownie powstają następne. Stwierdzono, że przelotne opady występują w wypadku, gdy wysokość chmury przekracza 2,2 km. Jeśli wysokość chmury wynosi ponad 4 - 4,5 km będziemy mieli do czynienia z burzą.

Burze w Polsce występują o każdej porze roku. Najwięcej obserwujemy ich latem. W ciągu trzech miesięcy letnich obserwuje się ponad 50% burz. Częściej są obserwowane w górach i południowo-zachodnich rejonach kraju niż na wschodzie.

Polecamy stronÄ™:
http://www.stronameteo.go-longhorn.net/

Meteopedia
Léon Teisserenc de Bort – francuski meteorolog, który zasłynął jako współodkrywca stratosfery. Rozpowszechniał stosowanie bezobsługowych balonów meteorologicznych. Przez 4 lata, do 1896 roku pełnił funkcję szefa Centrum Administracyjnego Służby Meteorologicznej.