Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszÄ…ce

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Åšnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszÄ…ce

Zorza polarna

Meteopedia ›

Powietrze zawsze zawiera parę wodną. Lecz ilość pary wodnej w powietrzu nie może być nieograniczona. Podczas mglistych dni możemy zauważyć, że chodniki, liście i metalowe przedmioty są mokre i nie wysychają.
Stan, w którym więcej pary nie zmieści się w powietrzu nazywamy nasyceniem lub parą nasyconą. Mówimy wtedy, że wilgotność względna wynosi 100%. Ilość pary wodnej, która zmieści się w powietrzu zależy głównie od jego temperatury. W jednym metrze sześciennym (czyli bryle o wymiarach 1•1•1 metr) powietrza o danej temperaturze można zawrzeć różną ilość pary wodnej. Na przykład w temperaturze -20ºC zmieści się 1,1 g pary wodnej, a w temperaturze 20°C pary wodnej będzie 17,4 g. Z powyższego przykładu wynika, że jeśli będziemy ochładzać powietrze, to w pewnym momencie osiągniemy stan nasycenia parą wodną. Temperaturę, w której dana ilość pary wodnej osiąga stan nasycenia nazywamy temperaturą rosy lub punktem rosy.

W wyniku kondensacji, w atmosferze powstają skupienia kropelek wody lub kryształków lodu. Nazywamy je chmurami. Powstawanie mikroskopijnych kropelek wody odbywa się zawsze na jądrach kondensacji. Jeśli kropelka powstanie bez jądra, jest ona niestabilna i po chwili wyparowuje. Jądra kondensacji są w atmosferze zawsze. Mogą nimi być cząstki soli morskiej, drobiny będące składnikiem dymu, pyłki roślin itp. Masa jednej takiej drobiny wynosi około 0,000000000000001 g.

Powietrze ogrzane od ciepłej ziemi stopniowo się unosi. Wraz z wysokością temperatura się obniża, a więc i nasza, wędrująca w górę porcja ulega ochłodzeniu do momentu osiągnięcia temperatury punktu rosy. W efekcie rozpoczyna się formowanie chmury.

Meteopedia
Podział kuli ziemskiej na strefy klimatyczne jest odzwierciedleniem intensywności oraz wielkości wymiany ciepła oraz wilgoci pomiędzy atmosferą a powierzchnią Ziemi.