Amatorskie nagranie plażowicza lub plażowiczki z Nowosybirska początkowo przedstawia sielankę wypoczywających nad brzegiem rzeki Ob turystów. Niektórzy opalają się na leżakach, inni pluskają się w wodzie. W pewnym momencie zaczyna silnie wiać, widać przelatujące zerwane liście i mniejsze gałęzie. Niebo szybko pokrywają coraz ciemniejsze chmury. Zaczyna padać deszcz, a po krótkiej chwili z nieba lecą już kule gradowe, które wg świadków miały wielkość piłek golfowych, lub kurzych jaj. Przesady w tym nie było gdyż efekt gradobicia świetnie oddaje bombardowana gradzinami tafla wody. Efekt jest wzbogacony jest dodatkowo dźwiękiem jaki towarzyszył odbijaniu się gradzin od metalowego parasola. Burzy towarzyszył gwałtowny spadek temperatury dochodzący do 20 st C.

Wszystko działo się na przestrzeni 3 minut. Jeśli ktoś jest na paży lub przy brzegu to jest możliwość ile sił w nogach uciec do pobliskiego budynku. Gorzej jeśli jesteśmy na środku jeziora, bądź innego zbiornika, lub cieku wodnego. Wtedy biały szkwał jest śmiertelnym niebezpieczeństwem.

Nowosybirsk znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego typu kontynentalnego, otoczony lasostepem. Lato jest ciepłe i dość długie, zima mroźna i mało śnieżna. Średnia roczna temperatura w mieście to +1,8 °C. Średnia temperatura w styczniu to –16 °C, a w lipcu +19 °C. Najniższą temperaturę w historii miasta odnotowano 9 stycznia 1915 r., było to –51,1 °C. Najniższa temperatura w ostatnich latach padła 7 stycznia 2001 r. i wyniosła ona wtedy –45 °C. Najwyższą odnotowano 7 lipca 2005 r. i było to +37 °C

Warto dodać, że największe kule gradowe tworzą się w pobliżu izotermy -13 st C. Wg radiosondarzu wykonanego z pobliskiej stacji aerologicznej w Barnaul, temperatura ta o godzinie 14.00 UTC zmierzona była na wysokości około 6000m, z reguły są to obszary chmury burzowej, gdzie jest największa odbiciowowść radaru, co jest dowodem na występowanie w wym obszarze jądra chmury (największe krople i gradziny), gwałtowny zanik prądów wstępujących może sprawić, że nastąpi tzw kolaps, a więc oberwanie się chmury, nagły spadek dużej ilości wody lub gradu generuje wtedy silny prąd zstępujący który po uderzeniu w ziemię zmienia składową na poziomą, wiatr powstały w ten sposób ma charakter szkwału, w którym porywy łatwo przekraczają 120 km/h. Grad pojawi się wtedy nawet jeśli izoterma 0 st C jest powyżej 3000 m. Nie jest to anomalią, tylko cechą charakterystyczną dla burz nie tylko w klimacie umiarkowanym, ale i tropikalnym (gradobicia w Bangladeszu i Indiach)

Znacznie ciekawszym zjawiskiem jest opad śniegu który 12 lipca pojawił się nad Czelabińskiem. Tutaj można mówić o anomalii. gdyż w jednej chwili tj. z przejściem frontu temperatura spadła z 20 do prawie 0 st C, a nieba sypał śnieg, pokrywając zielone drzewa.