Podczas kiedy na półkuli północnej czuć coraz śmielsze poczynania zimy, a wielu z nas myśli o świętach, daleko na Wyspach Bożego Narodzenia okres nadchodzących świąt, wyznacza pewien naturalny fenomen. Po ulewnych deszczach na przełomie listopada i grudnia, kiedy zbliża się ostatnia kwadra księżyca, dziesiątki milionów samców kraba czerwonego opuszcza lasy równikowe i przez północno zachodnią część wyspy wędrują do oceanu. Kilkunastocentymetrowe stwory w ciągu 5 dni pokonują około 5-9 km.

Ich wędrówce towarzyszyć musi odpowiednia wilgotność i temperatura powietrza. W innym razie przerywają swoją podróż i szukają schronienia. Dlatego też kraby wędrują głównie ranną i wieczorną porą. Jest ich wtedy od zatrzęsienia, tworzą niesamowity krajobraz, a władze tego zamorskiego terytorium Australii, ostrzegają i informują kierowców o możliwości pojawiania się ich na drogach. Organizuje się wtedy specjalne ogrodzenia, zamyka się ruch samochodów i buduje podziemne przejścia.

Kiedy kraby dotrą już do plaży kopią w niej liczne nory a następnie o nie walczą. Po tygodniu do plaży docierają samice, które wybierają najbardziej odpowiednie dla siebie schronienie (przygotowane bądź wywalczone wcześniej przez samca). Tam zawsze czekają do pierwszego dnia ostatniej fazy księżyca, kiedy ten znajdzie się w nowiu, następuje odpływ, a kraby zaczynają tarło. Samice składają wtedy ikrę.
Naukowcy przez wiele lat próbowali wyjaśnić związek krabich godów z fazami księżyca. Badania wskazują że właśnie pod koniec roku, podczas ostatniej fazy księżyca różnice pomiędzy odpływem a przypływem są najmniejsze. Daje to większe szanse na przetrwanie złożonych jaj.