Jest takie miejsce na Ziemi, gdzie przez niemal 160 dni w roku, codziennie tworzą się trwające ponad 10 godzin, spektakularne wyładowania atmosferyczne. Miejsce to znajduje się w Wenezueli, a dokładniej w pobliżu ujścia rzeki Katakumbo do Jeziora Maracaibo. Zliczono, że w czasie jednej doby chmura burzowa generuje ok 280 piorunów. Pierwszy raz zjawisko to zostało opisane już w 1597 roku w poemacie "La Dragontea" opisujących klęskę korsarzy działających na zlecenie Anglików.

Maracaibo jest jednym z największych portów naftowych Ameryki Południowej. Błysk wyładowań atmosferycznych widoczny z wielu kilometrów pomagał w nawigacji marynarzom, od wieków zatem zjawisko to nosi nazwę Latarni Maracaibo.
Fenomen ten uważa się za największy generator na Ziemi. Uwalnia on do atmosfery ogromne ilości ozonu (który tworzy się m.in w skutek wyładowań atmosferycznych).

Pojawiające się regularnie od wieków wyładowania atmosferyczne ustały tylko raz,w okresie od stycznia do kwietnia 2010 roku, najwyraźniej z powodu suszy. Obawiano się wtedy, że "Latarnia" zniknie już na dobre. Na całe szczęście po dwóch miesiącach pioruny znów zaczęły bić i obserwuje się je do dzisiaj.

Naturalnie jest wiele teorii, które próbują wyjaśnić powstawanie na tym niewielkim obszarze chmur burzowych i związanych z nimi wyładowań. Ogólnie mechanizm ten inicjują wiatry wiejące przez jezioro , oraz okoliczne mokradła. Nabierając nad równinami wilgoci i ładunku elektrycznego powietrze to na skutek warunków orograficznych unoszone jest do pasm górskich Sierra de Perija i Cord. de Merida, które otaczają Maracaibo z trzech stron.

W ten sposób wilgotna i naelektryzowana masa powietrza osiąga poziom kondensacji i dalej już adiabatyczne unosi się do góry, budując chmury burzowe Cumulonimbus. Te otoczone przez góry nie przemieszczają się, tylko stale zasilane wilgocią od strony mokradeł egzystują przez wiele godzin.

Redaktor: Dawid Szymczak