Ulewne deszcze i 50 stopniowe upały nawiedziły położony nad Morzem Arabskim Pakistan. Mieszkańcy tego kraju muszą więc zmagać się powodziami i piekielnymi upałami.

Nie jest to jednak jakaś anomalia pogodowa tylko obecność monsunu letniego, który co roku o tej porze nawiedza obszary południowych i wschodnich wybrzeży Azji. Charakteryzuje go pora deszczowa i związany jest on z niskim ciśnieniem nad lądem a wysokim nad oceanem. Odwrotna sytuacja ma miejsce kiedy następuje Monsun zimowy, czyli pora sucha, wtedy nad lądem w zimnym gęstym i suchym powietrzu rośnie ciśnienie, a nad rozgrzanymi wodami oceanu utrzymuje się obszar depresji barycznej. Powietrze zatem przepływa z lądu nad ocean.


Coraz bardziej zaawansowane środki monitorujące środowisko przyrodnicze a przede wszystkim parametry meteorologiczne pozwoliły na postawienie tezy, że po za czynnikami barycznymi monsunami struje także zjawisko przesuwania się w ciągu roku Międzyzwrotnikowej Strefy Zbieżności Pasatów (MSZ). Latem, za punktem podsłonecznym, linia MSZ przesuwa się na północ od równika, daleko w głąb kontynentu azjatyckiego, w związku z czym pasaty przekraczają równik i zmieniają kierunek z południowo-wschodniego na południowo zachodni i przynoszą znad oceanu zachmurzenie i opady. Zimą dzieje się odwrotnie. Nowa teoria nie traktuje pasatów jako zaburzenia ogólnej cyrkulacji atmosfery, ale mówi, że są one składową ogólnej cyrkulacji atmosfery.

Teoria ta znajduje potwierdzenie, gdyż badania nie potwierdziły istnienia górnych prądów - antymonsunów, przeciwnych do monsunów, których obecność jest przyjmowana w pierwszej przedstawionej teorii.

Redaktor: Dawid Szymczak