Stan w którym więcej pary nie zmieści się w powietrzu nazywamy stanem nasycenia lub parą nasyconą. Mówimy wtedy, że wilgotność względna wynosi 100%. Ilość pary wodnej która zmieści się w powietrzu jest głównie zależna od jego temperatury. W jednym metrze sześciennym (czyli bryle o wymiarach 1*1*1 metr) powietrza o danej temperaturze można zawrzeć różną ilość pary wodnej. Na przykład w temperaturze -20 st. C zmieści się 1,1 g pary wodnej, a w temperaturze +20 st. C pary wodnej będzie 17,4 g. Z powyższego przykładu wynika, że jeśli będziemy ochładzać powietrze to w którymś momencie osiągniemy stan nasycenia parą wodną. Temperaturę w której dana ilość pary wodnej osiąga stan nasycenia nazywamy temperaturą rosy lub punktem rosy.
W wyniku kondensacji w atmosferze powstają skupienia kropelek wody lub kryształków lodu. Nazywamy je chmurami. Powstawanie mikroskopijnych kropelek wody odbywa się zawsze na jądrach kondensacji. Jeśli kropelka powstanie bez jądra, jest ona niestabilna i po chwili wyparowuje. Jądra kondensacji są w atmosferze zawsze. Mogą nimi być cząstki soli morskiej, drobiny będące składnikiem dymu, pyłki roślin itp. Ciężar jednej takiej drobiny wynosi około 0,000000000000001 g.Powietrze ogrzane od ciepłej ziemi unosi się do góry. Im jest wyżej tym temperatura jest niższa, więc nasza unosząca się do góry część powietrza ochładza się, aż osiągnie temperaturę rosy. W tym momencie zaczyna się proces kondensacji pary wodnej i powstaje chmura.
