Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X

WMO aktualizuje Międzynarodowy Atlas Chmur.
WMO aktualizuje "Międzynarodowy Atlas Chmur".
24 III 2017, 09:28:00 | Kategoria: Artykuły
Światowa Organizacja Meteorologiczna wydała nową, w pełni dostępną przez internet, wersję „Międzynarodowego Atlasu Chmur”. Ostatnio Atlas Chmur aktualizowany był w 1987 roku.

W aktualizacji atlasu nie dokonano zmian w podstawowej klasyfikacji chmur, a dodano kilka typów i gatunków chmur.
Nowym gatunkiem chmury jest między innymi „the roll cloud” zwana również volutus czyli chmura rotorowa. Według WMO jest to niska, pozioma, cylindryczna chmura, która nie łączy się z innymi chmurami. Gatunek ten dotyczy głównie chmur Stratocumulusów, rzadziej Altocumulusów.
W atlasie znalazło się również 5 nowych „dodatkowych funkcji” do systemu klasyfikacji: asperitas, murus, cauda, cavum, fluctus.
Asperitas to według WMO dobrze zdefiniowane struktury przypominające fale w dolnej części chmury. Występują głównie w Stratocumulusach oraz Altocumulusach.
Murus to miejscowe, trwałe i często nagłe opuszczenie chmury u podstawy Cumulonimbusa. Często związane z superkomórką lub burzą między komórkami. Wskazuje na obszar silnego wiatru. Znana również jako chmura stropowa.
Cauda to pozioma cześć chmury przypominająca kształtem ogon, rozciągająca się od głównego obszaru opadów w superkomórce Cumulonimbus do murus. Cauda występuje zazwyczaj z chmurą stropową i występuje na tej samej wysokości. Cauda często nazywana jest „tail cloud”.
Cavum to dobrze zaznaczony, zazwyczaj okrągły otwór w cienkiej warstwie chmur, przez który widoczne jest niebo. W otworze tym często obserwować można zjawisko virga lub kosmyki Cirrusów. Najczęściej występuje w Altocumulusach i Cirrocumulusach, rzadziej w Stratocumulusach.
Fluctus to natomiast formacja falowa, formująca się zazwyczaj w górnej cześci chmury w postaci loków lub fal – fale Kelvina – Helmholtza. Występują głównie z Cirrusami, Altocumulusami, Stratocumulusami, Stratusami i czasami z Cumulusami.
Do atlasu dodano również nowy typ chmur dodatkowych, które są zależne od większego systemu chmur. Tym nowym typem jest flumen – zespół chmur związanych z superkomórką w chmurach Cumulonimbus.
Wyróżniono również 5 nowych chmur specjalnych, czyli powstałych w niezwykłych okolicznościach. Są to: cataractagenitus, flammagenitus, homogenitus, silvagenitus i homomutatus.
Cataractagenitus to lokalne chmury powstające w wyniku rozpylania kropelek wody w wodospadach.
Flammagenitus to chmury, które rowijają się w wyniku konwekcji zapoczątkowanej ciepłem pożarów lub wybuchów wulkanów.
Homogenitus, to chmury powstałe w wyniku działalności człowieka, na przykład smugi kondensacyjne samolotów lub chmury powstające w procesach produkcyjnych.
Silvagenitus to chmury powstające nad lasami, pod wpływem wzmożonej wilgoci z ewapotranspiracji.
Homomutatus to chmury pierwotnie powstałe w wyniku działalności człowieka, które pod wpływem czasu przekształcają się w bardziej naturalne formy.

Źródło: wmocluodatlas.org; space.com; livescience.com;

Meteopedia
Szlaki niżów Van Bebbera - układ kilkunastu najczęściej występujących torów, którymi przemieszczają się układy niskiego ciśnienia w strefie średnich szerokości geograficznych.
Na skróty

prognoza pogody

pogoda w Polsce

pogoda na świecie

zdjęcia satelitarne

meteorologia

ostrzeżenie meteorologiczne

depesze

SYNOP

METAR

TAF

mapa pogody

klimat

meteopedia

Aura

pogoda aktualna

stan pogody

kalkulator meteorologiczny

prognoza sezonowa

klimat Polski

prawdopodobieństwo burz

burze

artykuły meteorologiczne

biuro prognoz

prognoza dla lotnictwa

prognoza długoterminowa
pogoda w miastach

zdjęcia meteorologiczne

galeria pogody

prognoza biometeorologiczna

prognozy specjalne