Aż 4000 osób zostało ewakuowanych w południowych Chile 22 kwietnia z powodu ogromnej erupcji wulkanu Calbuco, to jego pierwszy wybuch od ponad 42 lat. Władze ogłosiły czerwony alarm, gdyż region ten zmaga się z suszą i pożarami, natomiast na północy kraju wylewają rzeki. Z krateru wydobywa się gruba chmura popiołu i dymu, ten powędrował na wysokość 10 km. To jest już pułap korytarzy powietrznych dla samolotów pasażerskich.

Calbuco znajduje się blisko uczęszczanego przez turystów Puerto Varas, około 1000 km na południe od stolicy Chile Santiago. Do pierwszej erupcji doszło w środę, kilka godzin później nastąpiła druga. Naukowcy nie wykluczają że w najbliższym czasie pojawią się kolejne wybuchy. Ponadto chilijski wulkan może zacząć wyrzucać lawę, która doprowadzi do topnienia lodu, a to grozi powodziami.

Calbuco przeżył co najmniej 10 erupcji od roku 1837. Jeden z największych wybuchów w południowym Chile w czasach historycznych miał miejsce w latach 1893-94. Gwałtowne erupcje wyrzucały trzydziestocentymetrowe bomby na odległość do 8 km od krateru. Towarzyszyły im potężne, gorące lahary (rzeki błota, skał i lodowych brył których prędkość może przekraczać 100 km/h). Potężne wybuchy wydarzyły się w kwietniu 1917 r. i utworzyły kopułę wulkaniczną oraz gorące lahary. Inna krótka, wybuchowa erupcja zdarzyła się w styczniu 1929 r., a towarzyszyła jej lawina piroklastyczna oraz wypływ lawy. Olbrzymia erupcja Calbuco w 1961 r. wysłała w niebo słup popiołów na wysokość 12-15 km, który przemieścił się głównie na południowy wschód. Zaobserwowano również 2 potoki lawy. Potem była mniejsza, czterogodzinna erupcja 26.8.1972. Silną aktywność fumaroli w głównym kraterze zaobserwowano 12.08.1996.