Kiedy w latach 60. XX wieku pierwsze sondy księżycowe z bliska sfotografowały powierzchnię naszego naturalnego satelity, dokładniej można było się przyjrzeć charakterystycznym kraterom uderzeniowym, które w późniejszym czasie odkryto również Marsie. Wśród naukowców zrodziła się wątpliwość, jeśli meteoryty uderzają w Marsa czy Księżyc to dlaczego by miały nie uderzać w Ziemię.

W ukształtowaniu terenu Naszej Planety nie widać przecież charakterystycznych kraterów uderzeniowych, przynajmniej nie w takiej ilości jak na Księżycu. Czyżby Ziemię ochraniał jakiś parasol? Poniekąd tak! Jest nim warstwa atmosfery, jej obecność sprawia, że wiele gruzu kosmicznego (meteoroidów) który kieruje się na Ziemię, zwyczajnie ulega spaleniu.

Te większe, które w całości się nie spalą, trafiają na powierzchnię Ziemi i stają się meteorytami. Ponieważ na Naszej Planecie jest tak cudowna substancja jak woda, skondensowana w morzach i oceanach, wiele z nich wpada w jej głębiny i pozostaje niezauważona. Są jednak takie meteoryty które uderzają w ląd, tworzą one kratery uderzeniowe. Na obszarach wilgotnych szybko wypełnia je woda gruntowa i powstaje jezioro.

Tam gdzie jest sucho kratery na skutek wiatrów i procesów erozji, ulegają stopniowemu wypełnieniu, przez naniesiony wiatrem materiał skalny. Swoją rolę odgrywają również zlodowacenia, których konsekwencją jest kompletne przemodelowanie morfologii terenu. Ziemia jako planeta, żyje. Aktywny jest ruch płyt tektonicznych, wulkanizm, ruchy górotwórcze (orogenezy). Historia uderzeń meteorytów jest więc na Naszej Planecie szybko zacierana.

Zupełnie inaczej jest na skalnych planetach lub ich satelitach, jak Księżyc i Mars. Tam bowiem każdy kontakt meteoroidu z powierzchnią jest utrwalony na wiele milionów lat. Nie ma bowiem procesów wietrzenia.

Niedawne wydarzenia z Czelabińska, sprawiły że odżył temat naszego bezpieczeństwa od strony zagrożeń z kosmosu. Przeciętnemu zjadaczowi chleba wydawać by się mogło, że takie zdarzenia mają miejsce sporadycznie. Nic bardziej mylnego. Dowodem na to jest interaktywna mapa przedstawiająca każdy zarejestrowany impakt kosmicznego kamienia z Ziemią od roku 2300 przed naszą erą.

Mapa została stworzona przez Javiera de la Torre - współzałożyciela Vizzuality oraz CartoDB. Wykorzystane zostało do tego właśnie oprogramowanie CartoDB, a dane o impakcie 34513 meteorytów pochodzi z organizacji naukowej Meteoritical Society.