Założona w 1957 roku na Zachodnim Spitsbergenie, Stacja Polarna Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk służy naukowcom m.in do badań klimatycznych. Te regularnie prowadzone od 1979 roku pozwoliły na postawienie wniosków odnośnie wyjątkowo ciepłego okresu w rejonie całej Arktyki. Te opublikowane zostały na blogu Polskie Stacji Polarnej w serwisie TVN Meteo.

Rok 2012 był najcieplejszym rokiem w Hornsundzie w całej historii pomiarów meteorologicznych sięgających roku 1979. Średnia roczna temperatura w ubiegłym roku wyniosła -1,1˚C przy średniej wieloletniej -4,2˚C. Warto zauważyć, że średnie wartości temperatury powietrza wszystkich miesięcy były wyższe od odpowiadających im norm wieloletnich. Szczególnie widoczne jest to na przykładzie miesięcy zimowych, cieplejszych nawet o 9˚C niż zwykle. Roczne maksimum temperatury zmierzono 16 lipca (10,0˚C), natomiast minimum przypadło na pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia (-19,4˚C). Zanotowano 141 dni mroźnych, kiedy temperatura maksymalna nie przekroczyła 0˚C. Ubiegły rok należy zaliczyć do wilgotnych, bowiem suma opadów wynosząca 561,8 mm stanowi 128% normy wieloletniej. Przyczynił się do tego deszczowy sierpień oraz wrzesień, a także fakt, że zimą wskutek wyższej niż zwykle temperatury, często obserwowano opady w postaci ciekłej, które są bardziej wydajne od śniegu. Spośród 279 dni z opadem, które wystąpiły w 2012 roku, wypada wyróżnić 2 września, ponieważ tego dnia zmierzono aż 59,8 mm opadu, co jest najwyższą dobową sumą opadów w historii pomiarów w Hornsundzie. Ubiegły rok był bardzo ubogi w pokrywę śnieżną. Jej średnia wysokość to zaledwie 4 cm, przy średniej wieloletniej 19 cm. Maksymalną pokrywę zmierzono 12 maja, a wyniosła ona 21 cm. Był to jedyny przypadek, kiedy grubość pokrywy śnieżnej przekroczyła 20 cm. Warto dodać, że w Horsundzie w ciągu roku notuje się średnio ponad 100 takich dni. Wysoka temperatura w okresie zimowym, opady deszczu, częste odwilże sprawiły, że warunki do utrzymania pokrywy śnieżnej były niesprzyjające. Niestety wpłynęło to także na prowadzenie badań terenowych. Częsty brak trwałej pokrywy śnieżnej ograniczał możliwość korzystania ze skuterów śnieżnych, będących głównym środkiem transportu w Stacji. Pozostałe elementy meteorologiczne kształtowały się na poziomie zbliżonym do średnich wieloletnich. Średnia wilgotność powietrza wyniosła 79%, zachmurzenie 74%, ciśnienie atmosferyczne 1008,6 hPa, a prędkość wiatru 5,5 m/s. Najsilniejszy poryw zanotowano 19 maja – 43 m/s, czyli prawie 155 km/h. Wystąpiło 37 dni z mgłą, 108 z niską zamiecią śnieżną oraz 50 z wysoką. /Maciej Benedyk/