Aktywność jednego z wulkanów mieszczących się na Islandzkiej wyspie, nieco ponad rok temu doprowadził do zamknięcia przestrzeni powietrznej nad Europą. Miliony pasażerów koczowało na lotniskach, czekając na swój samolot. Transport lotniczy liczył wtedy straty z każdego dnia przestoju, a kurorty turystyczne świeciły pustkami.

13 miesięcy po tych wydarzeniach kolejny pomruk islandzkiego wulkanu Grimsvotn budzi obawy o ponowny paraliż ruchu lotniczego nad Europą. Islandzkie biuro meteorologiczne potwierdziło erupcję wulkanu. Przed erupcją zanotowano serie trzęsień ziemi a nad wulkanem, leżącym pod lodowcem Vatnajokull w południowej Islandii, zaczął się tworzyć wielki słup gazów i pyłu. W tej chwili ma on już 19 km wysokości.

Lot obserwacyjny pozwolił stwierdzić obecność niewielkich ilości pyłu w promieniu 7 km od wulkanu. Przy przeważającym kierunku wiatru, chmura pyłu będzie się prawdopodobnie przesuwać nad Skandynawię, omijając resztę Europy.

Wcześniej wulkan był bardzo aktywny w osiemnastym i dziewiętnastym wieku. Wybuchał wtedy średnio co kilkadziesiąt lat. W dziewiętnastym wieku zanotowano trzy jego erupcję, zaś w dwudziestym wieku tylko jedną, między 1902 a 1903 rokiem. Od tego czasu wulkan pozostaje nieaktywny, ale nadal spędza sen z powiek wulkanologom, ponieważ w historii zapisywał się jako bardzo groźny. Erupcje były gwałtowne i powodowały olbrzymie spustoszenie.

Wyspa przecięta na pół
Islandia to jedyny ląd na naszym globie przecięty ryftem oceanicznym, czyli bruzdą w ziemskiej litosferze, gdzie powstaje nowa skorupa ziemska. W latach 50. minionego wieku Amerykanie Maurice Ewing i Bruce Heezen odkryli na dnie Atlantyku głęboki kanion długości dziesiątek tysięcy kilometrów ciągnący się z północy na południe oceanu. Przebiega on w osi Grzbietu Śródatlantyckiego - najdłuższego podwodnego pasma górskiego naszej planety. Rysa atlantycka łączy się z podobnymi bruzdami na dnie Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego. Szybko okazało się, że są to potężne rowy tektoniczne, w których wypływa na powierzchnię gorąca magma z wnętrza Ziemi.

Zobrazowanie satelitarne chmury unoszącej się nad kraterem można obejrzeć na:
http://www.eumetsat.int/Home/index.htm

Redaktor: Dawid Szymczak