W poprzednim rozdziale poznaliśmy podstawowy podział chmur na dziesięć rodzajów. Dzisiaj poznamy ich charakterystyczne cechy. Chmury górnego piętra występują w najniższych temperaturach, więc składają się wyłącznie z kryształków lodu.

Chmury pierzaste wyglądają jak pojedyncze delikatne włókna, ławice lub wąskie pasma o strukturze włóknistej. Ich wygląd często przypomina haczyki (cirrus uncinus) lub szkielet ryby (cirrus fibratus). Kłębiasto-pierzaste mają wygląd ławic, płatów lub warstw o wyraźnie zaznaczonej budowie, składającej się z bardzo drobnych ziarenek, kłaczków, zmarszczek, kłębuszków (tzw. baranki). Często są one podobne do zmarszczek na powierzchni wody lub piasku. Chmury warstwowo-pierzaste mają wygląd cienkiej przejrzystej białawej zasłony, pokrywającej niebo całkowicie lub częściowo.

Chmurom warstwowo-pierzastym często towarzyszy halo. Jest to jasny pierścień dookoła tarczy Słońca. Pierścień taki znajduje się w odległości 22 (mały pierścień halo) lub 46 (duży pierścień halo) stopni kątowych od środka tarczy. Oprócz pierścieni, zmożemy zaobserwować pozorne Słońca - jasne plamy położone na tym samym poziomie co Słońce i w tej samej odległości kątowej co pierścienie.

Pojawienie się na niebie chmur pierzastych najczęściej zwiastuje zmianę pogody. Jeżeli obserwujemy na niebie chmury piętra wysokiego przemieszczające się z zachodu na wschód i możemy ten ruch określić bez trudności, oznacza to zbliżanie się układu niżowego. W najbliższym czasie zachmurzy się, wzmoże się wiatr, a na koniec pojawią się opady deszczu lub śniegu. Podobnie zmianę pogody na pochmurną i dżdżystą należy przewidywać gdy kierunek przemieszczania się chmur kłębiasto-pierzastych jest inny niż kierunku wiatru przy Ziemi. Jedynie wtedy, gdy chmury podobne do strzępków rozdartego puchu są nieruchome, zwiastują trwałość dotychczasowej pogody.

Redaktor: Jarosław Bernatowicz

« powrót

Meteopedia

La Niña –

sytuacja w tropikalnym Pacyfiku z wiatrami pasatowymi silniejszymi niż średnia. Wiatry pasatowe mają składową wiatru wiejącą ze wschodu i spiętrzają ocean (o około 60 cm) w zachodnim Pacyfiku, transportują także wilgotność. Temperatura oceanu w zachodniej części Pacyfiku jest stosunkowo wysoka co powoduje burze i powstawanie cyklonów tropikalnych.

Konsekwencją ruchu wód oceanicznych oraz pasatów są bardziej obfite deszcze monsunowe w Indiach oraz intensywniejsze niż zazwyczaj opady w Australii, Indonezji oraz Afryce południowo-zachodniej. Poprzez zepchnięcie polarnego prądu strumieniowego znad Kanady nad obszar Stanów Zjednoczonych przyczynia się do ochłodzenia zim w tym rejonie.

W latach występowania La Niña, słabnie również podzwrotnikowy prąd wiejący nad Zatoką Meksykańską, umożliwiając huraganom znad Oceanu Atlantyckiego przesuwanie się na zachód.

czytaj więcej »

Na skróty