Mniej więcej raz w tygodniu wysyłają oni swoje balony pogodowe wypełniane helem w celu przeprowadzania różnych eksperymentów. Poszukują nowych form życia w stratosferze czy monitorują skutki promieniowania kosmicznego w atmosferze ziemskiej.

Klub ten powstał w 2010 roku w niewielkim miasteczku Bishop w Kalifornii i połączył młodych uczniów, którzy chcieli praktycznie poznawać otaczający ich świat. Pieczę nad nimi sprawuje dr Phillips – nauczyciel z tamtejszej szkoły.

Fot. Niektórzy członkowie Earth to Sky Calculus.

Źródło: https://www.facebook.com/earthtoskycalculus/?fref=ts

Na początku ich badania za pomocą balonów z helem przeprowadzane były na zasadzie prób i błędów. Pierwszy balon wypuszczono w 2011 roku i nie dotarł nawet do stratosfery.

Do roku 2015 udało im się uruchomić ponad 100 balonów, a uczniowie z Earth to Sky Calculus powszechnie uznawani są za ekspertów w tego typu badaniach. Obecnie członkowie tej grupy przyjmowani są do najbardziej prestiżowych uczelni w kraju.

8 maja 2016 roku ostatni raz, do tej pory, wyposzczone zostały balony meteorologiczne – jeden z Oregonu, drugi z Kalifornii – w środek najsilniejszej burzy magnetycznej w 2016 roku.

Fot. Balony wypuszczono w Bishop w Californii oraz w Quartz Creek w Oregonie.

Źródło: https://www.facebook.com/earthtoskycalculus/?fref=ts

Celem jednoczesnego wypuszczenia dwóch balonów w różnych miejscach kraju była chęć zmierzenia promieniowania atmosferycznego w skali subkontynentalnej, podczas tak znaczącego wydarzenia jakim jest burza magnetyczna. Przy okazji udało im się sfotografować góry w stanie Oregon z wysokości około 36 km – co jest dla nich rekordowym osiągnięciem.

Fot. Góry Kaskadowe w Oregonie sfotografowane 6 maja 2016 roku.

Źródło: https://www.facebook.com/earthtoskycalculus/?fref=ts

Earth to Sky Calculus nie ma dotacji ani wsparcia rządowego. Każdy z ich lotów, którego minimalny koszt wynosi około 500$, finansowany jest ze składek. Sponsorzy to emeryci, właściciele małych firm czy rodzice, chcący wesprzeć swoje dzieci.

Źródło:https://www.facebook.com/earthtoskycalculus/timeline, http://www.earthtosky.net/

Redaktor: Magdalena Paczesna

« powrót

Meteopedia

La Niña –

sytuacja w tropikalnym Pacyfiku z wiatrami pasatowymi silniejszymi niż średnia. Wiatry pasatowe mają składową wiatru wiejącą ze wschodu i spiętrzają ocean (o około 60 cm) w zachodnim Pacyfiku, transportują także wilgotność. Temperatura oceanu w zachodniej części Pacyfiku jest stosunkowo wysoka co powoduje burze i powstawanie cyklonów tropikalnych.

Konsekwencją ruchu wód oceanicznych oraz pasatów są bardziej obfite deszcze monsunowe w Indiach oraz intensywniejsze niż zazwyczaj opady w Australii, Indonezji oraz Afryce południowo-zachodniej. Poprzez zepchnięcie polarnego prądu strumieniowego znad Kanady nad obszar Stanów Zjednoczonych przyczynia się do ochłodzenia zim w tym rejonie.

W latach występowania La Niña, słabnie również podzwrotnikowy prąd wiejący nad Zatoką Meksykańską, umożliwiając huraganom znad Oceanu Atlantyckiego przesuwanie się na zachód.

czytaj więcej »

Na skróty