Kryształy cyrkonu, najstarsze fragmenty skał na Ziemi, mogły powstać w kraterach po uderzeniach asteroidów w początkowych stadiach rozwoju naszej planety.

Najstarsze kryształy cyrkonu mają ponad 4 miliardy lat, natomiast Ziemia liczy sobie około 4,5 miliarda lat, zatem badanie tych minerałów może nam dostarczyć wiedzy o historii naszej planety.

Piętnaście lat temu odkryto na przykład, właśnie dzięki cyrkonowi, że woda na powierzchni Ziemi istniała już na początku powstania naszej planety.

Dotychczas sądzono, że najstarsze kryształy cyrkonu powstały podczas kolizji płyt tektonicznych. Jednak badacze szacują, że procesy tektoniczne rozpoczęły się około 3 miliardów lat temu, co burzy tę teorię.

Naukowcy z Trinity College Dublin w Irlandii opracowali ostatnio hipotezę, że najstarsze kryształy zostały ukształtowane wewnątrz kraterów powstałych po uderzeniach asteroidów na początku kształtowania się Ziemi.

Dla potwierdzenia tych założeń porównano te najstarsze kryształy cyrkonu z minerałami znalezionymi w kraterze w Kanadzie, którego wiek szacuje się na dwa miliardy lat. Okazało się, że te młodsze skały są identyczne jak te najstarsze liczące 4 miliardy lat. Zatem istnieje możliwość, że to właśnie w kraterach po uderzeniach asteroidów powstały najstarsze kryształy cyrkonu.

Redaktor: Magdalena Paczesna

« powrót

Meteopedia

La Niña –

sytuacja w tropikalnym Pacyfiku z wiatrami pasatowymi silniejszymi niż średnia. Wiatry pasatowe mają składową wiatru wiejącą ze wschodu i spiętrzają ocean (o około 60 cm) w zachodnim Pacyfiku, transportują także wilgotność. Temperatura oceanu w zachodniej części Pacyfiku jest stosunkowo wysoka co powoduje burze i powstawanie cyklonów tropikalnych.

Konsekwencją ruchu wód oceanicznych oraz pasatów są bardziej obfite deszcze monsunowe w Indiach oraz intensywniejsze niż zazwyczaj opady w Australii, Indonezji oraz Afryce południowo-zachodniej. Poprzez zepchnięcie polarnego prądu strumieniowego znad Kanady nad obszar Stanów Zjednoczonych przyczynia się do ochłodzenia zim w tym rejonie.

W latach występowania La Niña, słabnie również podzwrotnikowy prąd wiejący nad Zatoką Meksykańską, umożliwiając huraganom znad Oceanu Atlantyckiego przesuwanie się na zachód.

czytaj więcej »

Na skróty