Albedo to stosunek natężenia promieniowania odbitego do padającego. Albedo pokrywy śnieżnej zmienia się naturalnie w miarę upływu czasu - stopniowych zmian, zachodzących w strukturze śniegu, związanych z jego dojrzewaniem (starzeniem) i metamorfozą. Ponadto, wpływ na zmianę albedo śniegu mają również uwarunkowania antropogeniczne.

Świeżo spadły puch charakteryzuje się albedo oscylującym w granicach 80-90%, podczas gdy albedo kilkunastodniowego opadu spada średnio do 60%. Świeży puch odznacza się niewielką gęstością, rzędu 0,1 - 0,05 g/cm3 oraz niewielką średnicą kryształów – znacznie poniżej 1 mm. Gęstość śniegu dojrzałego wynosi natomiast około 0,25 - 0,45 g/cm3, a średnica kryształów przekracza 1 mm.
Oprócz zmian cech fizycznych śniegu, związanych z ewolucją jego struktury w czasie, istotnym czynnikiem wpływającym na albedo jest również zanieczyszczenie powietrza. Albedo śniegu jest mniejsze na obszarach skażonych zanieczyszczeniami. Jeśli temperatura powietrza oscyluje w granicach 0oC, proces topnienia jest przyspieszony poprzez zanieczyszczenie - śniegu zabrudzenie.
Zmniejszająca się miąższość śniegu jest dodatkowym czynnikiem, przyspieszającym topnienie. Następuje wtedy zwiększenie absorpcji promieniowania przez grunt znajdujący się pod śniegiem. Tempo topnienia może oczywiście ulec spowolnieniu pod wpływem świeżo spadłego, czystego śniegu. Albedo gruntu ma więc istotne znaczenie na tempo jego nagrzewnia, a co za tym idzie topnienia się pokrywy śnieżnej lub parowania z jego powierzchni.

Redaktor: Sandra Roszkiewicz