Renifery migrują przez cały rok w poszukiwaniu letnich pastwisk, okolic gdzie przetrwają zimę, miejsc godów i rozrodu a wraz z nimi wędrują ich hodowcy. Mieszkańcy Arktyki odczuwają zmiany związane z ociepleniem przekłada się to na okresy pojawienia się i zanikania śniegu, dostępność i jakość pastwisk oraz na długość sezonu wegetacji. Hodowla reniferów w przyszłości jest niepewna, ponieważ zajmuje ona tereny bogate w zasoby gazu i ropy, które wyniku zmian klimatu są coraz bardziej dostępne. Anders Oskal z Międzynarodowego Centrum Hodowli Reniferów (ICR) w Norwegii podkreśla że hodowla reniferów nie stoi w sprzeczności z rozwojem regionu, ale należy się zastanowić jak powinno się wydobywać. Włączenie społeczności hodowców w procesy związane z rozwojem regionu już na najwcześniejszych etapach pozwoli wykorzystać ich bogatą wiedzę na temat regionu i pogodzić rozwój z interesami miejscowych - mówi Oskal. Jednakże dochodzi do konfliktów pomiędzy ludnością Nieńców zamieszkującą północną Rosją a firmami wydobywczymi, które wkroczyły na tereny wypasu reniferów. Stworzony został projekt MODIL-NAO przez Norweski Instytut Polarny i stowarzyszenie Nieńców pozwalający ocenić skalę problemu. Dzięki temu powstaje baza danych obrazująca sposób wykorzystania ziemi przez jej tradycyjnych mieszkańców i firmy wydobywcze. Ustalono że rozwój przemysłu wydobywczego w regionie powoduje degradację pastwisk i zmniejszanie ich powierzchni a także zanik tradycyjnej wiedzy, zmianę tradycyjnych wartości wśród społeczności Nieńców. Tubylcy nie mają zbyt dużego wpływu na na decyzje podejmowane w związku z eksploracją w rejonie i budową instalacji wydobywczych.