Lecący z nieba lód bywa fascynujący, nie tylko dla entuzjastów meteorologii. Aby powstała kula gradowa, muszą być zachowane specjalne warunki. Jednym z nich jest wysoka, nawet na kilkanaście kilometrów chmura cumulonimbus, w której występują prądy wstępujące i zstępujące.

Te pierwsze porywają tworzące się kropelki deszczu w górę, gdzie woda zamarza, by następnie jako mała kulka lodu powędrować w dół, do cieplejszych partii w chmurze. Cykl powtarza się wielokrotnie, a ostateczna wielkość kulki gradowej zależna jest od wielu czynników. Czasem opad przyjmuje postać gradzin rozmiaru piłek bejsbolowych! Tak okazały grad spadł w 2006r. w Kansas, powodując poważne szkody w plonach. Ze statystyk wynika, że najczęściej na świecie opady gradu odnotowywane są nad plantacjami herbaty w Kericho w Kenii, leżącymi około 2000 m n.p.m.
Przeważnie grad tworzy się w umiarkowanych szerokościach geograficznych, nad przedgórzami, po zawietrznej stronie łańcuchów górskich. Jednakże, warunki sprzyjające powstawaniu gradu mogą pojawić się niemal wszędzie tam, gdzie ciepłe i wilgotne powietrze unosi się na duże wysokości. Jeśli prognozy ekspertów o wzroście temperatury i wilgotności kolejnych sezonów letnich na ziemi potwierdzą się, wówczas lodowy opad może spadać z chmur częściej niż dotychczas.
W Polsce średnica gradzin na ogół nie przekracza 1 cm, jednak zdarzają się także udokumentowane przypadki 4-centymetrowych. Największa udokumentowana kula gradowa na Ziemi spadła w Vivian w Dakocie Południowej w 2010 roku i miała 20 cm średnicy.

Redaktor: Sandra Roszkiewicz