Wiele jest informacji o silnych burzach w USA, które sieją spustoszenie. Nagrania i zdjęcia tornad, kul gradowych oraz efektów ich niszczycielskiej siły, mrożą krew w żyłach, a człowiek zastanawia się czy to już koniec świata. Tym czasem równie ciekawie jest po drugiej stronie chmury burzowej, gdzie na wysokości około 16 km zachodzą niezwykle ciekawe i do tej pory niewyjaśnione zjawiska wyładowań do jonosfery. Występują one tylko w ekstremalnie rozbudowanych chmurach burzowych. najlepiej obserwować je z samolotu, kosmosu, bądź Ziemi.

Nazywa się je duszkami bądź elfami, (ang. sprites, od air spirits) pojawiają się kiedy burza generuje w kierunku Ziemi dodatnie wyładowanie, ułamek sekundy później jest duże prawdopodobieństwo że z drugiej strony chmury w stronę jonosfery wystrzeli czerwonawa lub pomarańczowa flara coś w rodzaju meduzy. Pierwsze wzmianki o tego typu zjawiskach pojawiały już w XVIII wieku. Teoretyczne rozważania na temat piorunów do stratosfery prowadził laureat nagrody Nobla, szkocki fizyk Charles Thomson Rees Wilson, który na 3 lata przed swoją śmiercią prawdopodobnie był naocznym światkiem tego zjawiska. Poważne dowody na występowanie tego typu wyładowań pojawiły się dopiero w 1989 roku, podczas misji promu kosmicznego. Od tego momentu co jakiś czas pojawiają się nowe nagrania tych ciekawych zjawisk.

Jeśli chodzi o burze to te wyjątkowo korzystne warunki do rozwoju mają w rejonie Ameryki Północnej. Tam rozwijają się one do ekstremalnych rozmiarów. Stąd długoletni obserwator "duszków" Thomas Ashcraft śledzi prognoz,y a w przypadku pojawienia się burz w rejonie Nowego Meksyku, spogląda na radar burzowy i ocenia czy instalować czułą kamerę wycelowaną nad wierzchołek chmury burzowej. 23 czerwca 2014 efekt zadziwił samego znawcę bowiem nad zachodnią Oklahomą oddaloną od Nowego Meksyku o 289 mil uchwycił on gromadę wyładowań, z czego największe miało wysokość 40 mil a jego szerokość łączna to 46 mil. Thomas Ashcraft zauważa że Mount Everest jest przy tym krasnalem. Oto zarejestrowany efekt: