Prawodawstwo w tej mierze jest niekompletne, jak zarzucono w USA partii demokratycznej, twórcy owej „czapki”. Brak spójności stanowi punkt wyjścia dla debaty w amerykańskim senacie, która jak się prognozuje może potrwać do grudnia tego roku i najprawdopodobniej, znając zamiłowanie amerykanów do dyskusji i w przyszłym również. Obecnie w Stanach Zjednoczonych obowiązuje ustawa, przyjęta przez Izbę Reprezentantów, w czerwcu tego roku która ustanowiła plan redukcji emisji o 20% do 2020 roku i o 83% do 2050 roku, w odniesieniu do poziomu z 2005 roku. W tamtym przypadku debata doprowadziła do korekty zobowiązań do 17% (2020), senat ma w zanadrzu kolejne postulaty, do których w głównej mierze należy, zachęta dla korzystania z gazu ziemnego oraz energii jądrowej. Niestety nie dotyczą one wydaje się bardziej istotnych kwestii, jak struktura przyznawania pozwoleń na emisję oraz braku regulacji handlu emisjami. Ostatnie słowo jednak będzie należeć do senator z Kalifornii Barbary Boxer, która jest przewodniczącą senackiej Komisji Ochrony Środowiska I Gospodarki Wodnej, jak podsumował John Kerry. Kluczowe decyzje mają zapaść w przyszłym miesiącu. Ale według szacunków nowa ustawa obejmie ok. 75% całego sektor gospodarczego USA, co otwiera możliwości zgłaszania swoich postulatów innym komitetom (np. Energii i zasobów naturalnych), co może sparaliżować cały projekt, przeciągając jego zatwierdzenie w nieskończoność. Na nie korzyść działa również szeroko debatowana obecnie w USA, kwestia służby zdrowia. Oczywiście demokratyczni włodarze rozumieją, frustracje społeczności międzynarodowej w zakresie przedłużającej się debaty na temat zmian klimatu w USA, i zobowiązują się do rozwiązania całej sprawy przed grudniową konferencja w Kopenhadze. USA już nie jednokrotnie pokazała jaki ma stosunek do zagadnień klimatycznych (międzynarodowych ustaleń), więc nie możemy się spodziewać jakiś specjalnych zabiegów w tym obszarze i tym razem. Obecnie liderzy zabiegają o poparcie bardziej konserwatywnych demokratów z krajów o silnej bazie przemysłowej i produkcji energii. Demokraci dowodzą, że przyjęcie ustawy, przełoży się na stworzenie blisko 2 milionów nowych miejsc pracy w sektorze energetyki tzw. czystej. W opozycji istnieje obawa, że taka skala odpływu pracowników doprowadzi do zapaści w sektorach opartych np. na wydobyciu węgla, oraz przełoży się na wzrost cen energii idących wraz ze zmianą technologii, może również spowodować przesunięcie, produkcji w przemyśle ciężkim do państw „tańszych” jak Chiny i Indie. Jeśli chodzi o przedsiębiorców czyli głównych zainteresowanych kwestią owej ustawy, głosy są podzielone mniej więcej po połowie. US Chamber of Comerce nadal silnie oponuje przeciw ustawie, przedsiębiorstwa zajmujące się wydobyciem węgla „naciskają” na kwestie ochrony środowiska jak tylko mogą, przemysł jądrowy wydaję się jak na razie być neutralny oraz koncerny takie jakie The Dow Chemical Company i General Electric, które w pełni opowiadają się za ustawa w ramach US Climate Action Partnership. W zeszłą środę podczas Global Summit administratorka EPA Lisa Jackson, stwierdziła, że aktualne wymogi mają dotyczyć nowych obiektów przemysłowych, właśnie budowanych i emitujących powyżej 25.000 ton dwutlenku węgla rocznie. Jest to na razie wstępna propozycja, administracja rządowa uważnie przygląda się pracy kongresu, czy będzie on w stanie poradzić sobie z tą ustawą, równolegle prowadzi również pracę nad swoją „awaryjną’ propozycją. Biały dom i senat powołał, specjalnych członków komisji, która ma zająć się negocjowaniem kompromisu między ścierającymi się dwiema frakcjami. Cała debata musi wrócić do obu izb, gdzie zostanie przedyskutowana i przegłosowana, nim wróci na biurko prezydenta Obamy. Życzymy powodzenia rozkochanym w patetycznych debatach amerykanom i oby znowu nie zabrakło czasu, choć może w perspektywie porażki, jaką zapowiada się być Kopenhaga, to i po co się spieszyć….??.
